Open Ends

Het begon als een manier om hout te verbinden: door vloeibaar metaal in de groeven van het hout te gieten. Maar al snel werd het meer dan dat, een onderzoek naar techniek, naar wat er mogelijk is als je alles zelf maakt. Mijn achtergrond ligt in het maken van meubels. Tijdens mijn uitwisseling kwam ik in aanraking met het gieten van metaal en ontdekte ik hoe ver je kunt komen door gewoon te doen. Ik bouwde mijn eigen oven, waarin ik mijn metaal kon smelten, en maakte het gereedschap dat ik nodig had. Daardoor hoefde ik me niet druk te maken over wat er op school wel of niet kon, ik kon het gewoon zelf proberen. Ik begon met het maken van kleine verbindingen. Eerst plat, in twee dimensies. Door resthout te gebruiken, bepaalden de vormen in het hout wat het ging worden. Al werkend ontstonden er sculpturen. Ze groeiden vanzelf in de ruimte en de verbindingen bleken niet alleen mooi, maar ook stevig en functioneel. Voorheen werkte ik altijd naar een duidelijk eindresultaat. Elk object had een functie, een doel. Maar tijdens dit project liet ik dat los. Ik gaf vorm zonder vast plan, en werkte intuitief. Elke stap was nieuw, en het ene leidde vanzelf tot het andere. Ik hoefde niet veel na te denken, ik hoefde alleen maar te gieten.